Kiedyś było inaczej... Alanis Morissette

Tak dziś przypadkiem w ramach multum wolnego czasu, przypomniałam sobie stare dobre czasy [uwaga, zbliża się narzekanie staruszki], kiedy to Alanis okazała się być muzycznym objawieniem. Ach, kiedy to było... czasy Ironic, You Learn i najlepszego, You Oughta Know. Zatem, ku pamięci, przypomnę niezapomniany występ Alanis z ceremonii rozdania nagród Grammy.

You Oughta Know, to piosenka manifest, niby wyśpiewana przez kobietę, ale myślę, że nie tylko one się odnajdą w tym pełnym złości oraz sarkazmu utworze. Występ podczas ceremonii Grammy, to jedno z najlepszych wykonań tego utworu:

I nawet obyło się bez cenzury. Na youtube znalazłam też występ Britney z tym kawałkiem, nie... nie niszczyłam ideału, nie przesłuchałam. Znany jest mi również występ Beyonce i jak słuchanie nie sprawia mi większego problemu, tak jednak ten kawałek wlepiony w całą mainstreamową otoczkę maszyny promującej Bey, kompletnie mi niszczy wydźwięk You Oughta Know. Występ Alanis jest wyjątkowym pokazem żalu, złości w kontraście do tego co się dzieje na scenie, czyli minimalizm, prostota i bezczelna bezpośredniość w przekazie samej piosenki. Taka była Alanis. Jaka jest teraz? Z albumu na album jest spokojniejsza chyba, mniej rockowa, ten gniew i żal przeszedł etap młodzieńczego szaleństwa i teraz jest smutek w wersji light. Czasami wychodzi to lepiej, ale czasami... nijako, może dlatego nie powodzi się jej aż tak w muzycznym świecie, jak to było kiedyś. Z drugiej strony sama widzę, że z wiekiem wiele porażek, rozstań przyjmuje inaczej - z większym spokojem? Może. Także w pewnym sensie rozumiem jej ludzką przemianę, tylko brak mi muzycznego buntu czasami... Dalej jednak jej debiutancki album, który kiedyś znalazł się u nastoletniej Wiktorii przypadkiem w kolekcji, jest wyznacznikiem tego, co najlepsze w muzyce. 

I by nie było... tekst You Oughta Know, jeśli nie znacie tego klasyka:

I want you to know, that I'm happy for you
I wish nothing but the best for you both
An older version of me
Is she perverted like me
Would she go down on you in a theatre
Does she speak eloquently
And would she have your baby
I'm sure she'd make a really excellent mother

'cause the love that you gave that we made wasn't able
To make it enough for you to be open wide, no
And every time you speak her name
Does she know how you told me you'd hold me
Until you died, till you died
But you're still alive

And I'm here to remind you
Of the mess you left when you went away
It's not fair to deny me
Of the cross I bear that you gave to me
You, you, you oughta know

You seem very well, things look peaceful
I'm not quite as well, I thought you should know
Did you forget about me Mr. Duplicity
I hate to bug you in the middle of dinner
It was a slap in the face how quickly I was replaced
Are you thinking of me when you fuck her?

'cause the love that you gave that we made wasn't able
To make it enough for you to be open wide, no
And every time you speak her name
Does she know how you told me you'd hold me
Until you died, til you died
But you're still alive

And I'm here to remind you
Of the mess you left when you went away
It's not fair to deny me
Of the cross I bear that you gave to me
You, you, you oughta know

'cause the joke that you laid on the bed that was me
And I'm not gonna fade
As soon as you close your eyes and you know it
And every time I scratch my nails down someone else's back
I hope you feel it...well can you feel it

Współczesne piosenki brzmią czasami przy tym jak przeładowane formą podróbki właśnie takich kawałków. 

Koniec narzekania, na dziś.